In 2013 waren we op vakantie in Noorwegen. Een van de plaatsen die we bezochten was Trondheim. Via de Unima Noorwegen was ik er achter gekomen dat er een poppentheatergezelschap was in Trondheim. Tot mijn grote verbazing was de website van het gezelschap Fusentast ook in het Nederlands. De oprichters van het gezelschap komen uit Nederland. Nota bene uit Amersfoort. Bij nader inzien had ik Jaap den Hertog al eens zien spelen op het poppenfestival in Amersfoort ergens in de jaren 80. Hij speelde toen Peer Gynt.
We waren door Jaap en zijn vrouw Coby Onvlee uitgenodigd om een kijkje te komen nemen in hun atelier/werkplaats. Die is in een oude basisschool in Trondheim. Ze waren toen druk bezig met de repetities van hun stuk over Belcampo. Een stuk met toverlantaarns, projectie en video met minicamera.
Vandaag waren ze in Amersfoort te zien tijdens het Spoffin festival. Ze speelden de voorstelling in de winkel van Koppelman (die nu leeg en te huur is) in het straatje dat naar de Hof leidt. 'Het grote gebeuren' gaat over Belcampo die terugkeert naar zijn geboortestadje. Een zeer idyllisch stadje. In het stadje dat er zo lieflijk uit ziet is eigenlijk een poel des verderfs. Corruptie, overspel, machtsmisbruik en oplichting is er aan de orde van de dag. Dan breekt de dag des oordeels aan. Het kwaad wordt gestraft en gaat naar de hel. Zij die goed waren gaan naar de hemel. Belcampo weet door een list (hij verkleedt zich als duivel) te ontkomen.
Dit alles wordt gespeeld in een stadje opgebouwd met miniatuurhuisjes. Hier tussendoor bewegen staaf
poppetjes met een flink gewicht aan hun benen. In de huisjes zit ook verlichting en wordt er in de huisjes ook met papieren poppetjes gewerkt. Op ingenieuze wijze gaan er raampjes open en dicht en schuiven daken open. Tussen de huisjes door beweegt een camera. Het beeld van de camera zie je op het projectiedoek. Tijdens het verhaal verschijnen er op dat zelfde projectiedoek beelden gemaakt door een groot aantal toverlantaarns. Een muzikant achter keyboard zorgt voor de muziek en de nodige geluidseffecten met mondharmonica en zelfs een tuba. En voor een Noor was zijn Nederlands goed te verstaan.
Het is technisch een zeer ingewikkelde voorstelling en vergt veel van de spelers die in een bepaalde choreografie het verhaal voor het voetlicht brengen. Dan is de voorstelling ook nog eens voor het grootste deel op rijm. Het was een leuke verrassende voorstelling en ook al is de techniek van de toverlantaarn heel oud. Het is nog steeds bruikbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten